klapp klapp klapp

Ég held ég hafi sjaldan eða aldrei verið eins stolt af íslendingum eins og í dag. Í heilt ár hef ég fyllst vonleysi í hvert sinn sem samstaða er sýnd í verki annars staðar í heiminum - ekki vegna þess að samstaða sé slæm heldur vegna þess að íslendingar eru ekki mikið fyrir að hópast saman og virkilega sýna mátt sinn. En í dag varð breyting á.
Þar sem ég stóð upp á skólavörðuholti með vinkonum og systur minni fékk ég gæsahúð og hjartað mitt tók aukakippi annað slagið því ég var svo glöð yfir því hvað hægt er að gera ef fólk leggst bara á eitt og er ekki með leiðindi eða vesen. Ég veit að þetta var bara einn dagur en þvílíkur dagur.
ég er stolt af því að vera íslensk kona.