andvaka

get ekki sofið.
gerði þau mistök að sofna í sumarhitanum í dag - líkaminn hefur tekið þann svefn sem nætursvefn og leyfir mér ekki að hvílast í nótt. Þar sem ég lá hálfdormandi í dag, í sólskininu á sófanum heima; hurðin út á svalir opin í hálfa gátt og örlítil gola blés inn leið mér eitt andartak eins og ég væri stödd í Kanada. Þessa örfáu daga í ágúst áður en skólinn byrjaði og ég fékk að vera uppí sveit, yfir þrjátíu stiga hiti og lítið annað hægt að gera nema liggja kyrr eða sveifla sér rólega í hengirúminu.
Ég fæ stundum þessa tilfinningu þegar ég labba út úr Kringlunni, á neðri hæðinni og geng út í heitan sumardag í hálfrökkrinu undir bílastæðinu. Það myndast einhver molla - sambland af bílalykt, sól og grasi sem minnir mig á útlönd.
í vinnunni minnir lyktin í lyftunni mig á neðanjarðarlestirnar í London.

fyndið hvað lykt getur vakið upp ótrúlegustu minningar....